Gourmelita

Κουλουράκια αρωματικά, θρυψαλιαστά, κι εντελώς εθιστικά! Κανείς δεν μπορεί να φάει μόνο ένα πραγματικά. Η συνταγή αυτή-εντελώς νηστίσιμη, επίκαιρη όπου να'ναι-υπάρχει μέσα στο βιβλίο γλώσσας της Δ' δημοτικού, και η κόρη μου επέμενε να την φτιάξουμε! Την πρώτη φορά, ακολούθησα κατά γράμμα την συνταγή, αφού την μείωσα στο μισό, μιας και ήταν για τεράστια ποσότητα κουλουριών. Αρχικά μου φάνηκαν λίγο άνοστα, ήθελαν για εμένα λίγη κανέλα ακόμα, ή κάτι άλλο τελοσπάντων. Και λέω αρχικά, γιατί μετά, άρχισα να τα τρώω 2-2, και όλοι οι υπόλοιποι που μπαινοβγαίνουν σε αυτό το σπίτι, το ίδιο! Μόλις τελείωσαν, είχα επίμονες παρακλήσεις να τα ξαναφτιάξω, και φυσικά υπάκουσα, μιας κι εμένα ήδη μου είχαν λείψει! Την δεύτερη φορά λοιπόν, αποφάσισα να αυτοσχεδίασω, και πρόσθεσα λίγο πράσινο chai με άρωμα μαστίχας που προμηθεύτηκα πρόσφατα από κατάστημα με ποικιλίες τσαγιού. Το τσάι αυτό είναι από τα πιο αγαπημένα μου, και μάλιστα μερικές από τις πρώτες συνταγές μου σε αυτό το blog ήτ

Σήμερα το πρωί, τα facebook memories, με βομβάρδισαν με παλαιότερες συνταγές που έχω δημοσιεύσει για αυτήν την μέρα. Εάν με ρωτούσες, θα έλεγα ότι δεν την γιορτάζω αυτήν την μέρα ποτέ, την θεωρώ ανούσια και εμπορική γιορτή, βασισμένη πάνω σε έναν Άγιο που στην ουσία ήταν ένας ιερωμένος, που πάντρευε ζευγάρια Χριστιανών κρυφά, στην Ρώμη κατά την περίοδο που ο χριστιανισμός ήταν υπό διωγμό στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Υποτίθεται ότι αφού λιθοβολήθηκε και επέζησε, πέθανε από απαγχονισμό στις 14 Φεβρουαρίου, σαν σήμερα δηλαδή, τη μέρα που σχεδόν όλος ο πλανήτης γιορτάζει τον έρωτα του... Το θέμα είναι όμως, ότι για άνθρωπος που δεν πολυπιστεύω σε αυτήν την γιορτή, τις έχω αφιερώσει ουκ ολίγες συνταγές και χρόνο... Βουτυρένια μπισκότα, μπουκίτσες καρύδας, κόκκινη σούπα, cheesecake με μύρτιλα. Όλα αμέσως ή εμέσως φτιαγμένα για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Τα memories όμως εκτός από τις συνταγές, μου εμφάνισαν και κάτι ακόμα: τις κάρτες Valentines που λαμβάνω τα τελευταία

Θυμόσαστε που πριν τα Χριστούγεννα ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη για το Thessaloniki Food Festival; Εκεί, μέσα στην αγορά μικρών παραγωγών του Δημαρχείου , είχα την χαρά να δοκιμάσω τα απίθανα προϊόντα του  Ραγιάν . Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος! Πήρα επί τόπου το τυρί γαϊς  τους, και το πρόσθεσα σε κομματάκια στην κοτόσουπα. Άρεσε υπερβολικά σε όλους! Μόλις τελειώσαμε με τα μαγειρέματα, το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να πάω στο περίπτερο του Ραγιάν, και να προμηθευτώ μερικά από τα προϊόντα τους. Εξαιρετικά τυριά, και γιοχάδες  ήταν αυτά που πήρα μαζί μου φεύγοντας, μιάς και η βαλιτσούλα που είχα πάρει μαζί μου, δεν θα χωρούσε και πολλά ακόμα... Οι γιοχάδες είναι πίτες που τηγανίζεις σε βούτυρο, και γεμίζεις με τυριά-γαϊς και κατσικίσιο για παράδειγμα-και στο τέλος γίνονται σαν τηγανόψωμο, τραγανό, με συγκλονιστική γεύση! Δεν υπερβάλλω, μπορεί να σας το επιβεβαιώσει ένα μεγάλο μέρος της οικογένειας μου που δοκίμασε και ξετρελάθηκε, στις διακοπές των Χριστουγέννων, όπου πηγαίνοντας γ

Αυτό το κέικ το φτιάχνω εδώ και περίπου 10 χρόνια. Είναι 100% vegan-δεν περιέχει βούτυρο, γάλα, κι αυγό. Αλλά είναι τόσο υγρό και νόστιμο που δεν θα το πιστεύετε! Την συνταγή αυτή, μου την έφερε μια μέρα ο γιός μου από τον παιδικό σταθμό του, το Έλα να Παίξουμε , όπου μεταξύ άλλων πολύ δημιουργικών δραστηριοτήτων, τα παιδάκια μπαίνουν πολύ συχνά στην κουζίνα και φτιάχνουν υπέροχα πράγματα. Έφερε λοιπόν μαζί με την συνταγή, κι ένα κομμάτι από αυτό το κέικ και όταν το δοκίμασα ενθουσιάστηκα! Άρχισα να το φτιάχνω σταθερά,, προσθέτοντας βέβαια μερικές δικές μου πινελιές, αλλά για κάποιο λόγο-λέγε με gourmelita-έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που το έφτιαξα.  Σήμερα λοιπόν, που κοιτούσα τις πολύ ώριμες μπανάνες μου και σκέφτηκα να τις μετατρέψω σε αυτό το κέικ, συνειδητοποίησα ότι στο blog αυτό, δεν το έχω αναρτήσει!  Και πως το συνειδητοποίησα; Έψαξα στο google να βρω την συνταγή του και...oops! Πουθενά η συνταγή! Βρήκα τα Banana Cupcakes , βρήκα το Κέ

Κολοκάσι ή cocoyam. Κάτι μεταξύ πατάτας και γλυκοπατάτας, πολύ νόστιμο και πάρα πολύ θρεπτικό-γεμάτο προβιταμίνη Α και Β Complex-που προέρχεται αρχικά από την Χαβάη. Ήταν η κύρια τροφή των Χαβανέζων, και είναι εξαιρετικά εύπεπτο. Θυμάμαι να το έχω δοκιμάσει στην Κύπρο, πολλά χρόνια πίσω. Όταν το είδα στο σούπερ μάρκετ, αποφάσισα να το πάρω, και μετά να ψάξω στα Κυπριακά βιβλία μαγειρικής μου-έχω κι από αυτά εννοείται-για μια ωραία συνταγή. Τυχαία όμως, πήρε το μάτι μου ένα μικρό προσπέκτους συνταγών που συνόδευαν το συγκεκριμένο ζαρζαβατικό, το οποίο περιείχε και απλές συνταγές, και πολύτιμες πληροφορίες. Αποφάσισα να το φτιάξω με αρνάκι, παραλάσσοντας μια συνταγή του προσπέκτους για κολοκάσι καπαμά. Ένωσα ένα αρνίσιο μπούτι, κόκκινο κρασί, κολοκάσι, λίγο λεμόνι, και φρέσκο θυμάρι στην γάστρα, τα άφησα να ψηθούν περίπου 2 ώρες, και...βγήκε ένα φαγητό...λουκούμι, που μπορείτε να δοκιμάσετε στα οικογενειακά σας τραπέζια και να μείνουν όλοι πολύ ευχαριστημένοι!