Gourmelita

Εχθές μπήκε κι επίσημα το φθινόπωρο... Με τις καθημερινές βροχούλες, και σε άρνηση να είμασταν ακόμα, πώς να μην το πάρουμε είδηση; Με τα πρώτα κρύα, οι σούπες στο δικό μας σπίτι, είναι απαραίτητες. Όχι βέβαια ότι δεν τρώμε πολύ συχνά σούπες και το καλοκαίρι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία! Τον χειμώνα ειδικά, τα παιδιά μου θέλουν κοτόσουπα σε εβδομαδιαία βάση, αλλά όποια άλλη σούπα και να φτιάξω, είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια σούπα πιο κόκκινη από ότι συνήθως και να μην την αυγοκόψω-ναι εμείς και την κρεατόσουπα συνήθως αυγολέμονο την τρώμε. Το μυστικό στο να βγει υπέροχη αυτή η σούπα, ήταν ότι έβρασε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνει το κρέας...λουκούμι. Επίσης αποφάσισα να πολτοποιήσω από την αρχή μέσα στην σούπα ντομάτες, κρεμμύδι σκόρδο και πατάτες, και να προσθέσω αρκετά μπαχαρικά. Όλα αυτά μαζί, της έδωσαν μια πλούσια, σχεδόν παρηγορητική γεύση. Σούπα: για εμένα ο ορισμός του comfort food. Δοκιμάστε την, παρηγορηθείτε για το καλοκαίρι π

Η επιστροφή στην Αθήνα είναι πάντοτε εξαιρετικά δύσκολη για όλους μας-μικρούς και μεγάλους. Δυστυχώς όμως, είναι ένα αναπόφευκτο κακό... Μόλις γύρισα λοιπόν από το νησί, βρέθηκα σχεδόν αμέσως  στο σπίτι μας στο Λαύριο, μιας κι είχαμε ακόμα καμιά δεκαριά ημέρες μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία. Σας έχω ξαναγράψει πως σχεδόν όλα μου τα καλοκαίρια εκεί τα πέρασα, και μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες ήταν να μαζεύω τους καρπούς των δέντρων μας-ελιές, αμύγδαλα, φυστίκια και σύκα. Οι συκιές είναι πολλές μέσα στο οικόπεδο, δύο όμως δεξιά κι αριστερά της είσοδου, είναι βασιλικές.  Τα σύκα τους, είναι τα ωραιότερα που έχω φάει ποτέ.  Βρίσκω τέλειο το πως ενώ κόβουμε τα ώριμα σύκα κάθε μέρα, ως δια μαγείας το άλλο πρωί εμφανίζονται άλλα τόσα έτοιμα να φαγωθούν! Ευλογημένα δέντρα. Φεύγοντας για την Αθήνα λοιπόν, γύρισα με μια σακούλα γεμάτη σύκα. Παρ'ότι μπορούν να  γίνουν υπέροχη μαρμελάδα, προτιμώ να τα τρώω φρέσκα, οπότε και τα συνδυάζω σχεδόν με τα πάντα... Στην γειτονιά