Κέικ Συκό-λαση!
Εδώ στο νησί μου, είχα την φαεινή ιδέα μια μέρα να ζητήσω σύκα από το μανάβικο... Γελάσανε κι οι πέτρες. "Σύκα; Πήγαινε και κόψε!" Μου αποκρίθηκε η Λίνα η μανάβισσα. Το πόσο ντράπηκα δεν λέγεται. Είχα συνηθίσει να κόβω σύκα από το δέντρο-βασιλικά, όχι ότι κι ότι-στο σπίτι μου στο Λαύριο που περνούσα τα παιδικά μου καλοκαίρια, αλλά εδώ στην Κάσο συκιές δεν έχω στο οικόπεδο μου. Έχουν όμως οι γείτονες, ή για να το θέσω αλλιώς, όλα τα διπλανά χωράφια. Ξεπέρασα λοιπόν την ντροπή μου, και την αίσθηση ιδιοκτησίας μου, κι άρχισα να επωφελούμαι των καρπών των άλλων στην κυριολεξία! Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια όλους τους καλούς Κασιώτες που έχουν τα χωράφια τους ξέφραγα, και τις συκιές τους δίπλα στον δρόμο για να μην κουραζόμαστε κιόλας... Όσον αφορά σε αυτό το κείκ τώρα, θα πω μια λέξη, κι ας την πάρει το ποτάμι. Αυτοσχεδιασμός. Ένωσα σύκα, ντόπια αυγουλάκια, ελαιόλαδο, αρκετό στραγγιστό γιαούρτι, σοκολάτα και κανέλα, και το αποτέλεσμα ήταν ένα κέικ πλούσιο αλλά όχι λιγωτ